verminken
- ver·min·ken
- In de betekenis van ‘beschadigen’ voor het eerst aangetroffen in 1265 [1]
- Afgeleid van het verouderde werkwoord minken met het voorvoegsel ver-
stamtijd | ||
---|---|---|
onbepaalde wijs |
verleden tijd |
voltooid deelwoord |
verminken |
verminkte |
verminkt |
zwak -t | volledig |
verminken
- overgankelijk iemands lichaam blijvend en misvormend letsel toebrengen
- Het ongeluk waarbij het voertuig waarin hij zat in brand vloog verminkte hem ernstig.
1. iemands lichaam blijvend en misvormend letsel toebrengen
- Het woord verminken staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.
- In onderzoek uit 2013 van het Centrum voor Leesonderzoek werd "verminken" herkend door:
100 % | van de Nederlanders; |
98 % | van de Vlamingen.[2] |
- Zie Wikipedia voor meer informatie.
- ↑ "verminken" in: Sijs, Nicoline van der, Chronologisch woordenboek. De ouderdom en herkomst van onze woorden en betekenissen, 2e druk, Amsterdam / Antwerpen: Veen, 2002; op website dbnl.org; ISBN 90 204 2045 3
- ↑ Door archive.org gearchiveerde versie van 21 oktober 2019 “Word Prevalence Values” op ugent.be