mutileren

Nederlands

Uitspraak

• Geluid:  mutileren    (hulp, bestand)

Woordafbreking

• mu·ti·le·ren

Woordherkomst en -opbouw

• Leenwoord uit het Frans, in de betekenis van ‘verminken’ voor het eerst aangetroffen in 1650
• afgeleid van het Franse mutiler (met het achtervoegsel -eren)

stamtijd
onbepaalde wijs	verleden tijd	voltooid deelwoord
mutileren	mutileerde	gemutileerd
zwak -d	volledig

Werkwoord

mutileren

1. overgankelijk iemands lichaam blijvend en misvormend letsel toebrengen

Synoniemen

• verminken

Hyponiemen

• automutileren

Afgeleide begrippen

• mutilatie

Vertalingen

    1. iemands lichaam blijvend en misvormend letsel toebrengen   

Duits: verstümmeln (de) Frans: mutiler (fr)

Oudnoords: meiða

Gangbaarheid

• Het woord mutileren staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek uit 2013 van het Centrum voor Leesonderzoek werd "mutileren" herkend door:

78 %	van de Nederlanders;
79 %	van de Vlamingen.