tveit
- tveit
- [A]: Afkomstig van het Oudnoorse zelfstandige naamwoord þveitr (= slag)
- [B]: Afkomstig van het Oudnoorse zelfstandige naamwoord þveit in plaatsnamen.
enkelvoud | meervoud | |||
---|---|---|---|---|
onbepaald | bepaald | onbepaald | bepaald | |
nominatief | tveit | tveiten | tveitar | tveitane |
[A] tveit m
- spaander
- een ongewillige persoon
enkelvoud | meervoud | |||
---|---|---|---|---|
onbepaald | bepaald | onbepaald | bepaald | |
nominatief | tveit | tveita | tveiter | tveitene |
[B] tveit v