Brandend thermiet.
  • ther·miet
enkelvoud meervoud
naamwoord thermiet -
verkleinwoord - -

het thermieto

  1. (scheikunde) een poedermengsel van een onedel metaal, gewoonlijk aluminium, en een oxide van een edeler metaal, vaak ijzer of koper
    • De redoxreactie die optreedt bij het ontsteken van thermiet doet veel hitte vrijkomen en valt niet te blussen. 
     Wanneer men de empirische toestandsfuncties zal hebben bepaald voor een vrij groot aantal stoffen tusschen de laagste en hoogste in het laboratorium bereikbare temperaturen — heden die van vloeibare waterstof en ontbrandend thermiet — zal men eerst voor goed kunnen beslissen in hoeverre nog kleinere wijzigingen dienen te worden aangebracht.[1]
  1.   Weblink bron
    Du Bois, H.E.J.G.
    “Het verband tusschen wiskundige, proefondervindelijke en toegepaste natuurkunde” (1902), Breijer