thermiet
- ther·miet
- met het voorvoegsel therm- en met het achtervoegsel -iet
- van Duits Thermit.
- in 1895 onder de naam Thermit gepatenteerd door de ontdekker Hans Goldschmidt
enkelvoud | meervoud | |
---|---|---|
naamwoord | thermiet | - |
verkleinwoord | - | - |
het thermiet o
- (scheikunde) een poedermengsel van een onedel metaal, gewoonlijk aluminium, en een oxide van een edeler metaal, vaak ijzer of koper
- De redoxreactie die optreedt bij het ontsteken van thermiet doet veel hitte vrijkomen en valt niet te blussen.
- ▸ Wanneer men de empirische toestandsfuncties zal hebben bepaald voor een vrij groot aantal stoffen tusschen de laagste en hoogste in het laboratorium bereikbare temperaturen — heden die van vloeibare waterstof en ontbrandend thermiet — zal men eerst voor goed kunnen beslissen in hoeverre nog kleinere wijzigingen dienen te worden aangebracht.[1]
1. een poedermengsel van een onedel metaal, gewoonlijk aluminium, en een oxide van een edeler metaal, vaak ijzer of koper
- Het woord 'thermiet' staat niet in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Taalunie.
- Zie Wikipedia voor meer informatie.
- ↑ Weblink bron Du Bois, H.E.J.G.“Het verband tusschen wiskundige, proefondervindelijke en toegepaste natuurkunde” (1902), Breijer