tautologie

Nederlands

Leenwoord uit het Latijn, in de betekenis van ‘herhaling met een andere uitdrukking’ voor het eerst aangetroffen in 1698 ^[1]
afgeleid van het Griekse 'tāutó' (hetzelfde) en van het Latijnse -logia, van het Griekse '-λογία'
met het voorvoegsel tauto- met het achtervoegsel -logie ^[2]

de tautologie v

(taalkunde) benadrukking van een woord met een ander woord dat zo goed als dezelfde betekenis heeft
- één en dezelfde
  leugen en bedrog
(logica) redenering waarvan de logische structuur alleen ware uitspraken als voorbeeld heeft
- het regent of het regent niet

1.

Het woord tautologie staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

86 %	van de Nederlanders;
84 %	van de Vlamingen.^[3]

	enkelvoud	meervoud
naamwoord	tautologie	tautologieën
verkleinwoord	tautologietje	tautologietjes