snarren

Nederlands

naamwoord van handeling
zelfstandig	bijvoeglijk
snarren	snarrend
gesnar	gesnard

Uitspraak

• Geluid:
• IPA:

Woordafbreking

• snar·ren

Woordherkomst en -opbouw

• Klanknabootsend, mogelijk van Duits schnarren.

stamtijd
onbepaalde wijs	verleden tijd	voltooid deelwoord
snarren	snarde	gesnard
zwak -d	volledig

Werkwoord

snarren

1. onovergankelijk een brommend of grommend geluid maken
2. onovergankelijk bekvechten, kijven, snauwen
3. onovergankelijk bluffen, opsnijden [1], pochen, snoeven

Gangbaarheid

• Het woord 'snarren' staat niet in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Taalunie.