schteeniche
- schtee·ni·che
schteeniche
- bepaald datief enkelvoud stellende trap van schteenich
schteeniche
- onbepaald datief enkelvoud stellende trap van schteenich
schteeniche
- meervoud stellende trap van schteenich
vervoeging tegenwoordige tijd, aantonende wijs, bedrijvende vorm hele vervoeging zie schteeniche/vervoeging | ||||
---|---|---|---|---|
onbepaalde wijs |
schteeniche | |||
verleden tijd |
(er) hot gschteenicht | |||
voltooid deelwoord |
gschteenicht | |||
enkelvoud | meervoud | |||
1e persoon | ich | schteenich | mir / mer | schteeniche |
2e persoon | du | schteenichscht | dihr / der dihr / der dihr / der ihr / er ihr / er nihr / ner |
schteenicht schteeniche schteenichet schteeniche schteenicht schteeniche |
3e persoon | er | schteenicht | sie | schteeniche |
sie | schteenicht | |||
es | schteenicht |
schteeniche
- overgankelijk, (juridisch) stenigen (doden)
- overgankelijk stenen naar iemand gooien
- [1-2]: schteenalt bn
- [1-2]: schteene bn
- [1-2]: schteene ww
- [1-2]: schteenich bn
schteeniche
- eerste persoon meervoud tegenwoordige tijd aantonende wijs bedrijvende vorm van schteeniche
schteeniche
- tweede persoon meervoud tegenwoordige tijd aantonende wijs bedrijvende vorm van schteeniche
schteeniche
- derde persoon meervoud tegenwoordige tijd aantonende wijs bedrijvende vorm van schteeniche