• ryk·te
Naar frequentie 2997

rykte

  1. verleden tijd aantonende wijs bedrijvende vorm van rykke
  enkelvoud meervoud
onbepaald bepaald onbepaald bepaald
nominatief   rykte     ryktet     rykter     rykta
ryktene  
genitief   ryktes     ryktets     rykters     ryktas
ryktenes  

rykte, o

  1. gerucht
  2. praatje, roddel
  3. faam, naam, reputatie, roep
  • [1]: høre rykter om noe
geruchten om iets horen
  • [3]: ha et dårlig rykte
een slechte reputatie hebben
  • [3]: ha et godt rykte
een goede reputatie genieten
goed angeschreven staan


  • ryk·te

rykte

  1. aantonende wijs bedrijvende vorm van rykke
  enkelvoud meervoud
onbepaald bepaald onbepaald bepaald
nominatief   rykte     ryktet     rykte     rykta  

rykte, o

  1. gerucht
  2. praatje, roddel
  3. faam, naam, reputatie, roep
  • [1]: høre rykter om noe
høyre rykte om noko
  • [3]: ha eit dårleg rykte
een slechte reputatie hebben
  • [3]: ha eit godt rykte
een goede reputatie genieten
goed angeschreven staan

rykte

  1. genitief onbepaald onzijdig meervoud van rykte