rokken

Nederlands

o: houten staafje om vezels omheen te winden

Uitspraak

• Geluid:  rokken    (hulp, bestand)
• IPA: /ˈrɔkə(n)/

Woordafbreking

• rok·ken

Woordherkomst en -opbouw

• In de betekenis van ‘onderdeel van spinnewiel’ aangetroffen vanaf 1240
• mv: rok met de uitgang -en
• o: van Middelnederlands rocke

Zelfstandig naamwoord

de rokken mv

1. meervoud van het zelfstandig naamwoord rok

	enkelvoud	meervoud
naamwoord	rokken	rokkens
verkleinwoord	rokkentje	rokkentjes

Zelfstandig naamwoord

het rokken o

1. houten staafje om vezels omheen te winden, gebruikt bij het spinnen

stamtijd
onbepaalde wijs	verleden tijd	voltooid deelwoord
rokken	rokte	gerokt
zwak -t	volledig

Werkwoord

rokken

1. overgankelijk op een spinrokken winden

Hyponiemen

• afrokken, berokken

Gangbaarheid

• Het woord rokken staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek uit 2013 van het Centrum voor Leesonderzoek werd "rokken" herkend door:

99 %	van de Nederlanders;
98 %	van de Vlamingen.

Noors

Woordafbreking

• rok·ken

Naar frequentie	> 50000

Zelfstandig naamwoord

rokken, m

1. bepaalde vorm nominatief enkelvoud van rokk

Zelfstandig naamwoord

rokken, m

1. bepaalde vorm nominatief enkelvoud van rokke

Schrijfwijzen

• rokka, v

Nynorsk

Woordafbreking

• rok·ken

Zelfstandig naamwoord

rokken, m

1. bepaalde vorm nominatief enkelvoud van rokk