pronomen
- pro·no·men
- van Latijn pronomen, in de betekenis van ‘voornaamwoord’ voor het eerst aangetroffen in het jaar 1626 [1][2][3]
enkelvoud | meervoud | |
---|---|---|
naamwoord | pronomen | pronomina |
verkleinwoord | - | - |
het pronomen o
- (grammatica) woord dat gebruikt wordt om naar een zelfstandigheid te verwijzen, zonder die te noemen
- Hoofdstuk 4 gaat over aanspreekvormen; hoofdstuk 5 over het reflexieve pronomen ‘zich’ en het reciproque pronomen ‘elkaar’; (…) [4]
- Het woord pronomen staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.
- In onderzoek uit 2013 van het Centrum voor Leesonderzoek werd "pronomen" herkend door:
48 % | van de Nederlanders; |
54 % | van de Vlamingen.[5] |
- Zie Wikipedia voor meer informatie.
- ↑ Woordenboek der Nederlandsche taal (1864-2001).
- ↑ pronomen op website: Etymologiebank.nl
- ↑ "pronomen" in: Sijs, Nicoline van der, Chronologisch woordenboek. De ouderdom en herkomst van onze woorden en betekenissen, 2e druk, Amsterdam / Antwerpen: Veen, 2002; op website dbnl.org; ISBN 90 204 2045 3
- ↑ Joby, C."Boekbesprekingen. Judith Nobels, (Extra)Ordinary letters: A view from below on seventeenth-century Dutch." in: Internationale Neerlandistiek jrg. 52 nr. 3 (oktober 2014) Amsterdam University Press, Amsterdam; p. 260; geraadpleegd 2019-07-08
- ↑ Door archive.org gearchiveerde versie van 21 oktober 2019 “Word Prevalence Values” op ugent.be
- IPA: /pruˈnuə̯men/ (meervoud: /pruˈnuə̯mənɑ/)
- pro·no·men
- Ontleend aan het Latijnse pronomen.
enkelvoud | meervoud | |
---|---|---|
naamwoord | pronomen | pronomina |
pronomen
- IPA: /pʁʌˈnoːmɛn/
- pro·no·men
- Ontleend aan het Latijnse pronomen.
pronomen o
enkelvoud | meervoud | |||
---|---|---|---|---|
onbepaald | bepaald | onbepaald | bepaald | |
nominatief | pronomen | pronomenet | pronomener, pronominer | pronomenerne, pronominerne |
genitief | pronomens | pronomenets | pronomeners, pronominers | pronomenernes, pronominernes |
- pronomen in: Det Danske Sprog- og LitteraturselskabDen Dankse Ordbog op website:ordnet.dk
- IPA: /proːˈnoːmɛn/
- pro·no·men
- Afgeleid van nōmen (naam, naamwoord) met het voorvoegsel pro-. Het voorzetsel pro betekent hier in plaats van.
prōnōmen o
- pro·no·men
- Ontleend aan het Latijnse pronomen.
pronomen o
enkelvoud | meervoud | |||
---|---|---|---|---|
onbepaald | bepaald | onbepaald | bepaald | |
nominatief | pronomen | pronomenet | pronomen, pronomener | pronomena, pronomenene |
genitief | pronomens | pronomenets | pronomens, pronomeners | pronomenas, pronomenenes |
- pro·no·men
- Ontleend aan het Latijnse pronomen.
pronomen o
o | enkelvoud | meervoud | ||
---|---|---|---|---|
onbepaald | bepaald | onbepaald | bepaald | |
nominatief | pronomen | pronomenet | pronomen | pronomena |
genitief |
bijvormen | enkelvoud | meervoud | ||
---|---|---|---|---|
onbepaald | bepaald | onbepaald | bepaald | |
nominatief | pronomeni | |||
genitief |
- tilvisingsord
- (archaïsch) stadord
- IPA: /prʊˈnoːmen/
- pro·no·men
- Ontleend aan het Latijnse pronomen. Dit woord is voor het eerst betuigd in het Zweeds in 1730.
pronomen o
pronomens | enkelvoud | meervoud | ||
---|---|---|---|---|
onbepaald | bepaald | onbepaald | bepaald | |
nominatief | pronomen | pronomenet, pronominet | pronomen, pronomina | pronomenen |
genitief | pronomens | pronomenets, pronominets | pronomens, pronominas | pronomenens |