• pa·ra·mag·ne·tisch

paramagnetisch

  1. (natuurkunde) de eigenschap bezittend enigszins door een magnetisch veld aangetrokken te worden doordat er niet-gekoppelde ongepaarde spins aanwezig zijn
    • Vloeibare zuurstof is een paramagnetische vloeistof omdat ieder molecule twee ongepaarde elektronen bezit.