diamagnetisch
- di·a·mag·ne·tisch
- afgeleid van magnetisch met het voorvoegsel dia-
stellend | |
---|---|
onverbogen | diamagnetisch |
verbogen | diamagnetische |
diamagnetisch
- (natuurkunde) de eigenschap bezittend door een magnetisch veld afgestoten te worden doordat alle inwendige spins gepaard zijn
- Goud is een diamagnetisch metaal omdat de bijdrage van de vele gepaarde spins enige andere bijdrage overstemt.
1. de eigenschap bezittend door een magnetisch veld afgestoten te worden doordat alle inwendige spins gepaard zijn
- Het woord 'diamagnetisch' staat niet in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Taalunie.
- Zie Wikipedia voor meer informatie.