kiepen

Niet te verwarren met: keepen

Nederlands

Uitspraak

• Geluid:  kiepen    (hulp, bestand)
• IPA: /ˈkipə(n)/

Woordafbreking

• kie·pen

Woordherkomst en -opbouw

• Leenwoord uit het Duits, in de betekenis van ‘omwerpen’ voor het eerst aangetroffen in 1914
• van het Duits kippen "kantelen"

stamtijd
onbepaalde wijs	verleden tijd	voltooid deelwoord
kiepen	kiepte	gekiept
zwak -t	volledig

Werkwoord

kiepen

1. laten kantelen

   • Zij kiepte haar glas omver. 

2. laten vallen, neergooien

   • Hij kiepte een hele lading hout op het vuur. 

3. kantelen

   • Door de storm kiepte de hele tent omver. 

Afgeleide begrippen

• kieperen

Hyponiemen

• omkiepen

Afgeleide begrippen

• kiepauto, kiepbak, kieper, kiepkar, kieptakel, kiepwagen

Zelfstandig naamwoord

de kiepen mv

1. meervoud van het zelfstandig naamwoord kiep

Gangbaarheid

• Het woord kiepen staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek uit 2013 van het Centrum voor Leesonderzoek werd "kiepen" herkend door:

95 %	van de Nederlanders;
84 %	van de Vlamingen.