intonatie

Nederlands

Uitspraak

• Geluid:  intonatie    (hulp, bestand)

Woordafbreking

• in·to·na·tie

Woordherkomst en -opbouw

• Leenwoord uit het Frans, in de betekenis van ‘stembuiging’ voor het eerst aangetroffen in 1910
• Naamwoord van handeling van intoneren met het achtervoegsel -atie

	enkelvoud	meervoud
naamwoord	intonatie	intonaties
verkleinwoord	-	-

Zelfstandig naamwoord

de intonatie v

1. het verloop van de toonhoogte in woord en zin, tijdens het spreken, stembuiging
2. (muziek) het juist stemmen van instrumenten
3. (muziek) het inzetten van de toon bij het zingen

Verwante begrippen

• toon

Hyponiemen

• vraagintonatie, zinsintonatie

Afgeleide begrippen

• intonatieprobleem

Vertalingen

    1.   

Engels: tone (en)

Spaans: entonación (es) v, entonamiento (es) m, tono (es) m

Gangbaarheid

• Het woord intonatie staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek uit 2013 van het Centrum voor Leesonderzoek werd "intonatie" herkend door:

98 %	van de Nederlanders;
99 %	van de Vlamingen.

Meer informatie

• Zie Wikipedia voor meer informatie.