interpunctum

Latijn

Woordherkomst en -opbouw

• Afgeleid van interpungo.

Zelfstandig naamwoord

interpūnctum o

1. pauze tussen woorden of zinnen

Verbuiging

	enkelvoud	meervoud
nominatief	interpūnctum	interpūncta
genitief	interpūnctī	interpūnctōrum
datief	interpūnctō	interpūnctīs
accusatief	interpūnctum	interpūncta
vocatief	interpūnctum	interpūncta
ablatief	interpūnctō	interpūnctīs

Verwante begrippen

• interpūnctiō