interpunctio
Latijn
Woordherkomst en -opbouw
- Afgeleid van interpungere met het achtervoegsel -io.
Zelfstandig naamwoord
interpūnctiō v
- scheiding van de woorden door interpunctie
Verbuiging
| enkelvoud | meervoud | |
|---|---|---|
| nominatief | interpūnctio | interpūnctiōnēs |
| genitief | interpūnctiōnis | interpūnctiōnum |
| datief | interpūnctiōnī | interpūnctiōnibus |
| accusatief | interpūnctiōnem | interpūnctiōnēs |
| vocatief | interpūnctio | interpūnctiōnēs |
| ablatief | interpūnctiōne | interpūnctiōnibus |