interpungere

Latijn

stamtijd
infinitief	1e pers. enk. ind. praes. act.	1e pers. enk. ind. perf. act.	supinum
interpungere	interpungō	interpūnxī	interpūnctum
eerste vervoeging	volledig

Werkwoord

interpungere

1. door punten scheiden
2. pauzeren