imitator

Nederlands

Leenwoord uit het Latijn, in de betekenis van ‘nabootser’ voor het eerst aangetroffen in 1847 ^[1]
Naamwoord van handeling van imiteren met het achtervoegsel -ator ^[2]

de imitator m

iemand die een ander persoon nadoet

Het woord imitator staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

95 %	van de Nederlanders;
97 %	van de Vlamingen.^[3]

imitator

	enkelvoud	meervoud
naamwoord	imitator	imitatoren imitators
verkleinwoord	imitatortje	imitatortjes