imam

Nederlands

Uitspraak

• Geluid:  imam    (hulp, bestand)
• IPA: / ˈimɑm / (2 lettergrepen); /iˈmam/

Woordafbreking

• imam

Woordherkomst en -opbouw

• Leenwoord uit het Arabisch, in de betekenis van ‘islamitische gebedsvoorganger’ voor het eerst aangetroffen in 1626
• uit het Arabisch إمام (imām) "imam"

	enkelvoud	meervoud
naamwoord	imam	imams
verkleinwoord	imampje	imampjes

Zelfstandig naamwoord

de imam m

1. (religie) (islam) voorganger bij het gebed

   • Een moskee is niet zoals een kerk het huis van God op aarde, maar wel een plaats waar de gemeenschap samenkomt. Vandaar dat een moskee meestal een eenvoudig rechthoekig gebouw is, georiënteerd naar Mekka, met een nis of ‘mihrab’ waar de imam voorgaat in het gebed en met een preekstoel of ‘minbar’. 
   • Vrouwen stenigen mag, zei de imam  

2. (religie) hoofd van een islamitische rechtsschool

   • De theologen baseren zich op de uitleg van de algemeen geachte imam Malik (c. 711-795) en imam Ahmed ibn Hanbal (780-855). 

3. (regering) leider van een sjiitische gemeenschap

   • Koning Ibn Saoed en de imam van Jemen sluiten vrede. 

Gangbaarheid

• Het woord imam staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek uit 2013 van het Centrum voor Leesonderzoek werd "imam" herkend door:

89 %	van de Nederlanders;
91 %	van de Vlamingen.

Meer informatie

• Zie Wikipedia voor meer informatie.

Indonesisch

Woordafbreking

• imam

Woordherkomst en -opbouw

• uit het Arabisch إمام (imām) "imam"

Zelfstandig naamwoord

imam

1. (religie) imam (in de islam)
   1. voorganger bij het gebed
   2. hoofd van een islamitische rechtsschool
2. leider
3. (religie) pastoor, priester (rooms-katholiek)