• Afkomstig van het Oudnoordse zelfstandige naamwoord harmr, dat von het Proto-Germaanse zelfstandige naamwoord *harmaz komt
Naar frequentie 76421
Klasse m1
sterk
enkelvoud meervoud
onbepaald bepaald onbepaald bepaald
nominatief   harmur     harmurinn     harmar     harmarnir  
genitief   harms     harmsins     harma     harmanna  
datief   harmi     harminum     hörmum     hörmunum  
accusatief   harm     harminn     harma     harmanna  

harmur, m

  1. hartzeer, leedwezen, rouw, spijt, verdriet
  • djúpur harmur
diepe rouw