harmur
- Afkomstig van het Oudnoordse zelfstandige naamwoord harmr, dat von het Proto-Germaanse zelfstandige naamwoord *harmaz komt
Naar frequentie | 76421 |
---|
Klasse m1 sterk |
enkelvoud | meervoud | ||
---|---|---|---|---|
onbepaald | bepaald | onbepaald | bepaald | |
nominatief | harmur | harmurinn | harmar | harmarnir |
genitief | harms | harmsins | harma | harmanna |
datief | harmi | harminum | hörmum | hörmunum |
accusatief | harm | harminn | harma | harmanna |
harmur, m
- djúpur harmur
diepe rouw
- Zie Wikipedia voor meer informatie.