ergens veel energie en aandacht aan kunnen en willen geven
De proloog begint heftig, als een actiefilm. Drie mensen in een auto die halsoverkop Londen uitrijden, met een koffer vol geld. Niet hun geld, waarschijnlijk, waarom zouden ze anders zo’n haast hebben, waarom zouden ze anders zo nerveus zijn? De rest van deze roman, vertaald door Roos van de Wardt en Astrid Huisman, onthult hoe het zover is gekomen. Kate Tempest (1985) heeft in Groot-Brittannië haar sporen verdiend als rapper en dichter; haar poëzie werd in 2012 bekroond met de Ted Hughes Award. De stenen die de huizen bouwen is haar romandebuut. En de gedrevenheid van haar poëzie kenmerkt haar proza. [1]