• deug·niet
enkelvoud meervoud
naamwoord deugniet deugnieten
verkleinwoord deugnietje deugnietjes

dedeugnietm

  1. (spottend) ondeugend kind
    • De jonge deugniet was kort geleden voor het gerecht geweest wegens diefstal. 
99 %van de Nederlanders;
98 %van de Vlamingen.[3]