delict

Nederlands

Uitspraak

• Geluid:  delict    (hulp, bestand)

Woordafbreking

• de·lict

Woordherkomst en -opbouw

• Leenwoord uit het Frans, in de betekenis van ‘strafbaar feit’ voor het eerst aangetroffen in 1503

	enkelvoud	meervoud
naamwoord	delict	delicten
verkleinwoord	delictje	delictjes

Zelfstandig naamwoord

delict o

1. (juridisch) een gedraging die bij de wet verboden is zowel de ernstige misdaden als de minder ernstige overtredingen

   • Op delicten rust straf. 

Synoniemen

• strafbaar feit, vergrijp

Hyponiemen

ambtsdelict belastingdelict commissiedelict drugsdelict

drukpersdelict eigendomsdelict gewelddelict geweldsdelict groepsdelict

jachtdelict klachtdelict levensdelict milieudelict omissiedelict

persdelict rechtsdelict schulddelict strafdelict toestandsdelict

velddelict verkeersdelict vermogensdelict wetsdelict zedendelict

Afgeleide begrippen

• delictsomschrijving

Vertalingen

    1.   

Spaans: delito (es) m

Gangbaarheid

• Het woord delict staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek van het Centrum voor Leesonderzoek uit 2013 werd "delict" herkend door:

99 %	van de Nederlanders;
96 %	van de Vlamingen.

Meer informatie

• Zie Wikipedia voor meer informatie.