• cu·ra·te·le
  • In de betekenis van ‘belangenbehartiging van meerderjarige’ voor het eerst aangetroffen in het jaar 1546.[1]
  • Leenwoord uit middeleeuws Latijn curatela, vermenging van Latijn cūra ‘curatele’ en tutēla ‘voogdij’.
enkelvoud meervoud
naamwoord curatele -
verkleinwoord - -

de curatelev / m

  1. (juridisch) rechterlijke maatregel waarbij voor iemand een curator wordt aangesteld die de financiële beslissingen neemt voor deze persoon
    • Curatele is bedoeld voor mensen die hun financiële en persoonlijke zaken niet zelf kunnen regelen. [2]
  2. (overdrachtelijk) maatregel waarbij de financiële beslissingen van een organisatie (wegens wanbeleid) voortaan door een andere organistatie worden genomen
    • De gemeente komt onder curatele van het Rijk. 
  • onder curatele stellen
zorgen dat iemand geen rechtshandelingen meer kan en mag uitvoeren
 PvdA-voorzitter Esther-Mirjam Sent heeft in november de jongerenorganisatie onder curatele gesteld. Iedere uitgave die de JS wil doen moet eerst door de PvdA worden goedgekeurd.[3]
90 % van de Nederlanders;
70 % van de Vlamingen.[4]