consonant

Nederlands

Uitspraak

• Geluid:  consonant    (hulp, bestand)

Woordafbreking

• con·so·nant

Woordherkomst en -opbouw

• Leenwoord uit het Latijn, in de betekenis van ‘medeklinker’ voor het eerst aangetroffen in 1530
• afgeleid van sonant met het voorvoegsel con-

	enkelvoud	meervoud
naamwoord	consonant	consonanten
verkleinwoord

Zelfstandig naamwoord

consonant v/m

1. (muziek) goed samenklinkende tweeklank (zoals een octaaf)
2. (taalkunde) medeklinker

Antoniemen

• dissonant

Bijvoeglijk naamwoord

consonant

1. goed samenklinkend

Antoniemen

• dissonant

Hyponiemen

• ratelconsonant

Afgeleide begrippen

• consonantenschrift

Vertalingen

    1.   

Engels: consonant (en)

Spaans: consonante (es) m

Gangbaarheid

• Het woord consonant staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek van het Centrum voor Leesonderzoek uit 2013 werd "consonant" herkend door:

67 %	van de Nederlanders;
78 %	van de Vlamingen.

Meer informatie

• Zie Wikipedia voor meer informatie.

Engels

enkelvoud	meervoud
consonant	consonants

Woordafbreking

• con·so·nant

Zelfstandig naamwoord

consonant

1. medeklinker.