clot
- Van Angelsaksisch clott, van Proto-Germaans *klutto-. Cognaat met Deens klods, Duits Klotz, Nederlands kloot.[1]
enkelvoud | meervoud |
---|---|
clot | clots |
clot
- klomp [2], klonter
- (scheldwoord) idioot, stommeling
vervoeging | |
---|---|
onbepaalde wijs | to clot |
he/she/it | clots |
verleden tijd | clotted |
voltooid deelwoord |
clotted |
onvoltooid deelwoord |
clotting |
gebiedende wijs | clot |
clot
- onovergankelijk klonteren, samenklonteren, stollen
- overgankelijk doen klonteren, doen samenklonteren, doen stollen