• bi·kar
  • Afkomstig van het Midellatijnse zelfstandige naamwoord bicarium (Nederlands = beker, kelk), dat van het Griekse zelfstandige naamwoord 'bikos' komt (Nederlands = aarden vat, vat met handvat)
Naar frequentie 8288
Klasse m1
sterk
enkelvoud meervoud
onbepaald bepaald onbepaald bepaald
nominatief   bikar     bikarinn     bikarar     bikararnir  
genitief   bikars     bikarsins     bikara     bikaranna  
datief   bikar     bikarnum     bikurum     bikurunum  
accusatief   bikar     bikarinn     bikara     bikarana  

bikar, m

  1. beker
  2. kelk
  3. (plantkunde) bloemkelk
  4. (sport) beker, bokaal, trofee
  • [1]: ís í bikar
ijs in een beker

bikar

  1. datief onbepaald vrouwelijk enkelvoud van bikar

bikar

  1. accusatief onbepaald vrouwelijk enkelvoud van bikar