bikar
-
[1]: Bikar
Een beker -
[2]: Bikar
Een kelk -
[3]: Bikar
Een bloemkelk -
[4]: Bikar
Een bokaal
- bi·kar
- Afkomstig van het Midellatijnse zelfstandige naamwoord bicarium (Nederlands = beker, kelk), dat van het Griekse zelfstandige naamwoord 'bikos' komt (Nederlands = aarden vat, vat met handvat)
Naar frequentie | 8288 |
---|
Klasse m1 sterk |
enkelvoud | meervoud | ||
---|---|---|---|---|
onbepaald | bepaald | onbepaald | bepaald | |
nominatief | bikar | bikarinn | bikarar | bikararnir |
genitief | bikars | bikarsins | bikara | bikaranna |
datief | bikar | bikarnum | bikurum | bikurunum |
accusatief | bikar | bikarinn | bikara | bikarana |
bikar, m
- [1-2]: gralbikar
- [1]: ís í bikar
ijs in een beker
bikar
bikar
- accusatief onbepaald vrouwelijk enkelvoud van bikar