benoemen

Nederlands

Uitspraak

• Geluid:  benoemen    (hulp, bestand)

Woordafbreking

• be·noe·men

Woordherkomst en -opbouw

• Afgeleid van noemen met het voorvoegsel be-

stamtijd
onbepaalde wijs	verleden tijd	voltooid deelwoord
benoemen	benoemde	benoemd
zwak -d	volledig

Werkwoord

benoemen

1. overgankelijk ~ tot iemand aanwijzen voor het vervullen van een bepaald ambt

   • Hij werd tot gouverneur benoemd. 

2. overgankelijk (taalkunde) ~ als vaststellen tot welke woordsoort een bepaald woord behoort

   • Het woord "beter" in de zin "Een beter huis" wordt als een bijvoeglijk naamwoord benoemd. 

3. iets een naam geven

   • Wij kunnen zijn kapsel moeilijk benoemen. 

Hyponiemen

• herbenoemen

Afgeleide begrippen

• benoembaar, benoeming, herbenoembaar

Vertalingen

    1.   

Engels: nominate (en) Pools: nazwać (pl)

Spaans: nombrar (es), nominar (es)

Gangbaarheid

• Het woord benoemen staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek uit 2013 van het Centrum voor Leesonderzoek werd "benoemen" herkend door:

100 %	van de Nederlanders;
99 %	van de Vlamingen.