balanceren

balanceren

Nederlands

Uitspraak

• Geluid:  balanceren    (hulp, bestand)

Woordafbreking

• ba·lan·ce·ren

Woordherkomst en -opbouw

• Leenwoord uit het Frans, in de betekenis van ‘zich in evenwicht houden’ voor het eerst aangetroffen in 1734
• Van het Engelse balance of het Franse balancer (met het achtervoegsel -eren)

stamtijd
onbepaalde wijs	verleden tijd	voltooid deelwoord
balanceren	balanceerde	gebalanceerd
zwak -d	volledig

Werkwoord

balanceren

1. inergatief evenwicht behouden om er niet vanaf te vallen

   • De koorddanser balanceerde op een tien meter hoog koord. 

   ▸ De ober balanceerde een zilveren dienblad op de vingertoppen van zijn gehandschoende hand.

   ▸ Ik wreef mijn klamme handen droog aan mijn korte broek en stak mijn armen en wandelstokken wijd uit om als een trapezeartiest naar de overkant te balanceren, mijn blik geconcentreerd op de overkant.

2. overgankelijk (techniek) uitbalanceren

Hyponiemen

• uitbalanceren

Afgeleide begrippen

• balanceerklep, balanceerkunst, balanceerstok, balancering

Vertalingen

    1. evenwicht behouden om er niet vanaf te vallen   

Duits: balancieren (de) Engels: balance (en) Frans: équilibrer (fr)

Pools: balansować (pl) Spaans: balancear (es)

Gangbaarheid

• Het woord balanceren staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek uit 2013 van het Centrum voor Leesonderzoek werd "balanceren" herkend door:

99 %	van de Nederlanders;
100 %	van de Vlamingen.