vekil

Turks

Woordafbreking

• ve·kil

	enkelvoud	meervoud
nominatief	vekil	vekiller
genitief	vekilin	vekillerin
datief	vekile	vekillere
accusatief	vekili	vekilleri
locatief	vekilde	vekillerde
ablatief	vekilden	vekillerden

Zelfstandig naamwoord

vekil

1. gemachtigde, gevolmachtigde, zaakgelastigde
2. plaatsvervanger, zaakwaarnemer
3. (politiek) volksvertegenwoordiger, parlementariër
4. (politiek), (verouderd) minister

Synoniemen

• [3] milletvekili, mebus, parlamenter
• [4] bakan