turban

Nederlands

1. Een Ethiopiër met een witte turban.

Uitspraak

• Geluid:  turban    (hulp, bestand)
• IPA: / ˈtʏrbɑn / (2 lettergrepen)

Woordafbreking

• tur·ban

Woordherkomst en -opbouw

• van Frans turban, dat via Italiaans turbante weer teruggaat op Ottomaans دلبند‎ (tülbent); het meer gangbare "tulband" is hier rechtstreeks aan ontleend

	enkelvoud	meervoud
naamwoord	turban	turbans
verkleinwoord	-	-

Zelfstandig naamwoord

de turban m

1. (kleding) oosters hoofddeksel voor mannen bestaande uit een langwerpige doek die om een mutsje of direct om het haar wordt gewikkeld

   • Zijn moed bewees hij al in 1869 op het Arabische schiereiland, waar het reizen voor Europeanen niet ongevaarlijk was en hij zich daarom als een Arabische arts vermomde en een turban droeg. 
   • In een costuum van den primitiefsten eenvoud, waarvan ik enkel kan zeggen, dat het elke sier en bevalligheid derfde, wandelde ik op mijn pantoffeltjes het terras op en neer, zoodat ik gelegenheid had op te merken, dat ik het onderwerp van het gesprek was van een zestal mannen, toefenkssji's, gedeeltelijk, en een mirza - geleerde -, waarschijnlijk de mollah van het dorp, want hij droeg een turban van de heilige groene kleur. 

Synoniemen

• tulband (meer gangbare vorm)

Gangbaarheid

• Het woord turban staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek uit 2013 van het Centrum voor Leesonderzoek werd "turban" herkend door:

31 %	van de Nederlanders;
34 %	van de Vlamingen.

Spaans

Werkwoord

vervoeging van
turbar

turban

1. derde persoon meervoud tegenwoordige tijd (presente) van turbar

Zweeds

Uitspraak

• Geluid: Bestand bestaat nog niet. Aanmaken?
• IPA: /tɵrˈbɒːn/

Naar frequentie	29.116

	enkelvoud		meervoud
	onbepaald	bepaald	onbepaald	bepaald
nominatief	turban	turbanen	turbaner	turbanerna
genitief	turbans	turbanens	turbaners	turbanernas

Zelfstandig naamwoord

turban g

1. (hoofddeksel) tulband