trengje
- treng·je
- Afkomstig van het Deense werkwoord trænge, dat van de Oudnoorse werkwoorden þryngva en þryngja afgeleid is
vervoeging | |
---|---|
onbepaalde wijs | trengje trengja |
tegenwoordige tijd | trengjer |
verleden tijd | trengde |
voltooid deelwoord |
trengt |
onvoltooid deelwoord |
trengjande |
lijdende vorm | trengjast |
gebiedende wijs | treng |
vervoegingsklasse | Klasse 3 zwak |
opmerking |
trengje
- overgankelijk behoeven, nodig hebben
- overgankelijk doordringen, dringen, verdringen
- overgankelijk, (figuurlijk) indringen (in een stof)
- [1]: trenge om
- [1]: trenge til
- [2]: trenge på
- [2]: trenge saman
- [2]: trenge seg fram
- [2]: trenge unna
- [2]: trenge ut
- [2-3]: trenge inn i
- [3]: trenge inn på
- [1]: trengast