standrecht 1914
  • stand·recht
  • Leenwoord uit het Duits, in de betekenis van ‘snelle berechting door militaire rechters’ voor het eerst aangetroffen in 1740 [1]
  • samenstelling van  stand zn  en  recht zn  [2]
enkelvoud meervoud
naamwoord standrecht standrechten
verkleinwoord

het standrechto [3]

  1. zeer snelle, strenge, informele berechtiging (m.n. executies) door militaire of ad hoc rechters
    • Op vrijdagavond 30 april vaardigde de hoogste bevelhebber, ss'er Rauter, het bevel uit dat iedereen zaterdag om to.00 uur weer op zijn werk moest zijn op straffe van de dood. Tegelijkertijd werd het standrecht afgekondigd; men kon geëxecuteerd worden zonder vorm van proces. In geheel Twente moesten bedrijven op zaterdagmorgen 1 mei om 9.30 uur lijsten aangeleverd hebben met de mensen die niet op het werk waren verschenen. [4] 
    • De rellen zijn voorbij, maar de staat van beleg en het standrecht zijn nog niet opgeheven. De van hogerhand verspreide gruwelverhalen over spartakistische verschrikkingen in Lichtenberg zijn grotendeels als leugens ontmaskerd. Hun doel, de invoering van het standrecht, hebben ze bereikt.[5]