• sanc·ti·o·ne·ring
enkelvoud meervoud
naamwoord sanctionering sanctioneringen
verkleinwoord

de sanctioneringv

  1. het verlenen van een vergunning; het verlenen van toestemming; het verlenen van goedkeuring
     Hoewel Aleksej Aleksandrovitsj besefte dat hij in het geheel geen morele invloed op zijn vrouw kon uitoefenen, dat die poging tot verbetering op niets anders dan op huichelarij zou uitlopen, en hoewel hij in de moeilijke ogenblikken die hij zojuist had doorleefd, er geen moment aan had gedacht in de godsdienst een richtsnoer te zoeken, gaf, nu zijn besluit naar het hem toescheen met de eisen van de godsdienst strookte, deze religieuze sanctionering ervan hem een gevoel van grote bevrediging en een zekere kalmte.[2]
     "Ook onder de nieuwe regels is controle en sanctionering straks niet mogelijk", meent Roberto Branco Martins, de woordvoerder van Pro Agent. "Een keurmerk voor spelersmakelaars moet uitkomst bieden."[3]