rokeren

Nederlands

naamwoord van handeling
zelfstandig	bijvoeglijk
rokeren	rokerend
rokade

Uitspraak

• Geluid:  rokeren    (hulp, bestand)

Woordafbreking

• ro·ke·ren

Woordherkomst en -opbouw

• afgeleid van het Franse roquer (met het achtervoegsel -eren)

stamtijd
onbepaalde wijs	verleden tijd	voltooid deelwoord
rokeren	rokeerde	gerokeerd
zwak -d	volledig

Werkwoord

rokéren

1. inergatief, (schaak) het doen van een zet waarbij de koning en een toren elkaar passeren

   • Je mag niet rokeren als je schaak staat. 

Vertalingen

    1.1. het doen van een zet waarbij de koning en een toren elkaar passeren   

Deens: rokere (da) Duits: rochieren (de) Engels: castle (en)

Spaans: enrocar (es)

Gangbaarheid

• Het woord rokeren staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek uit 2013 van het Centrum voor Leesonderzoek werd "rokeren" herkend door:

42 %	van de Nederlanders;
32 %	van de Vlamingen.

Meer informatie

• Zie Wikipedia voor meer informatie.