in de benaming van letters wordt meestal de hoofdletter gebruikt, maar omdat dit teken geen zelfstandige plaats in het alfabet heeft en alleen aan het eind van een woord (dus nooit als hoofdletter) voorkomt, krijgt "ringel-s" de voorkeur boven "ringel-S".
De meest gangbare Duitse benaming voor dit teken is Eszett, omdat het typografisch wordt opgevat als een ligatuur van een S en een Z.
In Zwitserland wordt de betreffende klank met "ss" weergegeven.
Dit teken wordt vaak verward met de bèta (β) uit het Griekse alfabet.