• rie·ken
  • In de betekenis van ‘een geur geven of opnemen’ voor het eerst aangetroffen in het jaar 901 [1]
stamtijd
onbepaalde
wijs
verleden
tijd
voltooid
deelwoord
rieken
rook
geroken
klasse 2 volledig

rieken

  1. inergatief een sterke, meestal onaangename geur en/of stank verspreiden
    • Het riekt naar benzine. 

de riekenmv

  1. meervoud van het zelfstandig naamwoord riek
93 % van de Nederlanders;
87 % van de Vlamingen.[2]