provoceren

Nederlands

Uitspraak

• Geluid:  provoceren    (hulp, bestand)

Woordafbreking

• pro·vo·ce·ren

Woordherkomst en -opbouw

• Leenwoord uit het Latijn, in de betekenis van ‘uitdagen’ voor het eerst aangetroffen in 1567
• Naamwoord van handeling van het Franse provoquer of het Latijnse provocare (met het achtervoegsel -eren)

stamtijd
onbepaalde wijs	verleden tijd	voltooid deelwoord
provoceren	provoceerde	geprovoceerd
zwak -d	volledig

Werkwoord

provoceren

1. overgankelijk een reactie oproepen, uitdagen

   ▸ En zo liet hij ook deze gelegenheid om over Katarina en haar kinderen te vertellen uit zijn handen glippen. Ondanks het feit dat zijn zoon, bewust Of onbewust, hem zo goed als had geprovoceerd om het onderwerp ter sprake te brengen.

2. overgankelijk een negatieve reactie oproepen

Synoniemen

• tergen, uitlokken, uittarten

Afgeleide begrippen

• provocateur, provocatie, provocatrice

Vertalingen

    1.   

Engels: defy (en), provoke (en) Frans: provoquer (fr)

Spaans: desafiar (es), provocar (es), retar (es)

Gangbaarheid

• Het woord provoceren staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek uit 2013 van het Centrum voor Leesonderzoek werd "provoceren" herkend door:

97 %	van de Nederlanders;
99 %	van de Vlamingen.