plaatsvervangend

Nederlands

Uitspraak

• Geluid:  plaatsvervangend    (hulp, bestand)

Woordafbreking

• plaats·ver·van·gend

Woordherkomst en -opbouw

• samenstelling van  plaats  en  vervangend 

	stellend
onverbogen	plaatsvervangend
verbogen	plaatsvervangende
partitief	plaatsvervangends

Bijvoeglijk naamwoord

plaatsvervangend

1. van een persoon dat deze de werkzaamheden van iemand overneemt als deze laatste afwezig is

   • In verband met de ziekte van de directeur is de onderdirecteur als plaatsvervangend directeur benoemd. 
   • Die overdreven voorliefde voor het gezag had ze van haar vader, adjunct van het plaatsvervangend afdelingshoofd bij het ministerie van Posterijen, die de hiërarchie binnen zijn ministerie zag als een metafoor voor het universum.  

Synoniemen

• adjunct

Vertalingen

    1.   

Engels: acting (en), ad interim (en), deputy (en)

Gangbaarheid

• Het woord plaatsvervangend staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.