• kwan·tor
enkelvoud meervoud
naamwoord kwantor kwantoren
verkleinwoord kwantortje kwantortjes

de kwantorm

  1. iets dat een hoeveelheid nader omschrijft
  2. (taalkunde) in de syntaxis een determinator die meer informatie verschaft over de al dan niet telbare hoeveelheid van het woord waar het bij hoort (meestal een zelfstandig naamwoord
  3. (wiskunde) een taalelement in de wiskunde dat wordt gebruikt om makkelijk bondige uitspraken te kunnen formuleren