huiver

Nederlands

Uitspraak

• Geluid:  huiver    (hulp, bestand)
• IPA: / ˈhœyvər / (2 lettergrepen)

Woordafbreking

• hui·ver

Woordherkomst en -opbouw

• naamwoord van handeling van  huiveren ww 

	enkelvoud	meervoud
naamwoord	huiver	-
verkleinwoord	-	-

Zelfstandig naamwoord

de huiver m

1. (psychologie) angst, twijfel

   • De huisarts voelde wat huiver voor hij moest verschijnen voor het tuchtcollege. 

Afgeleide begrippen

• huiverachtig, huiveren

Werkwoord

vervoeging van
huiveren

huiver

1. eerste persoon enkelvoud tegenwoordige tijd van huiveren
   

   • Ik huiver. 

2. gebiedende wijs van huiveren
   

   • Huiver! 

3. (bij inversie) tweede persoon enkelvoud tegenwoordige tijd van huiveren
   

   • Huiver je? 

Gangbaarheid

• Het woord huiver staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek uit 2013 van het Centrum voor Leesonderzoek werd "huiver" herkend door:

99 %	van de Nederlanders;
94 %	van de Vlamingen.