huiveren

Nederlands

Uitspraak

• Geluid:  huiveren    (hulp, bestand)

Woordafbreking

• hui·ve·ren

Woordherkomst en -opbouw

• In de betekenis van ‘rillen’ voor het eerst aangetroffen in het jaar 1573

stamtijd
onbepaalde wijs	verleden tijd	voltooid deelwoord
huiveren	huiverde	gehuiverd
zwak -d	volledig

Werkwoord

huiveren

1. inergatief rillen van verkilling, afschuw of angst

   • Zijn verhaal ademde een uitzichtsloosheid waar ik van huiverde. 

Gangbaarheid

• Het woord huiveren staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek uit 2013 van het Centrum voor Leesonderzoek werd "huiveren" herkend door:

100 %	van de Nederlanders;
99 %	van de Vlamingen.