functioneringsgesprek

func·ti·o·ne·rings·ge·sprek

Woordherkomst en -opbouw

samenstelling van functionering en gesprek met het invoegsel -s-

Zelfstandig naamwoord

het functioneringsgesprek o

(bedrijfskunde) een dialoog waarin het wederzijds functioneren van de werknemer en diens leidinggevende besproken wordt
- Een halve eeuw geleden kreeg elke school in Nederland een aantal gecommitteerden toegewezen. Voor het gymnasium en de hbs betrof dat hoogleraren of wetenschappelijk medewerkers van de universiteit. Voor de mulo waren dit ervaren rectoren van gymnasium, hbs of mulo. De gecommitteerden traden op als tweede corrector van het schriftelijk werk en zaten ook bij het mondeling examen. Het mooie van dit systeem was dat het wetenschappelijk onderwijs ieder jaar intensief contact onderhield met het voortgezet onderwijs. Op de universiteit kon men volgen wat er in het voortgezet onderwijs speelde en voor de docenten in het voortgezet onderwijs fungeerde het als een soort functioneringsgesprek. De kwaliteit van het eindexamen werd op deze manier gewaarborgd.^[1]
- Ik hoor mijn hele leven al dat er op kantoor veel te veel managers zijn en dat het hoog tijd wordt deze hinderlijke leemlaag eens weg te snijden. Want managers verstikken, ze doen niks en ze lopen iedereen voor de voeten met hun ideetjes en gedoetjes. Natuurlijk. Als er geen managers waren hoefden we nooit meer te brainstormen, konden we gewoon weer zittend vergaderen, hadden we geen functioneringsgesprekken, hoefden we geen targets te halen, konden we lekker thuiswerken en kwamen we eindelijk weer eens aan werken toe überhaupt. Maar helemaal geen managers meer? Man. Ik vind managers juist een zegen. Ze betalen veel belasting waarvan allemaal mooie dingen in de samenleving betaald worden, je kunt ze overal de schuld van geven, je kan lekker tegen ze aanklagen en je kan ze uitlachen.^[2]
- Tijdens wat Arib zelf omschreef als een publiek functioneringsgesprek in de Kamer, voltrok zich een opmerkelijke eensgezindheid tussen twee partijen die verder elkaars volstrekte tegenpolen zijn. Waar de meeste partijen vooral lof uitten en enkele kritische kanttekeningen plaatsten, gebruikten Kamerleden Agema (PVV) en Kuzu (Denk) hun spreektijd om hun beklag te doen over de (onheuse) bejegening van de voorzitter en de rest van de Kamer jegens hun fracties. ^[3]