fluisteren

Nederlands

Uitspraak

• Geluid:  fluisteren    (hulp, bestand)

Woordafbreking

• fluis·te·ren

Woordherkomst en -opbouw

• In de betekenis van ‘zacht spreken’ voor het eerst aangetroffen in het jaar 1640

stamtijd
onbepaalde wijs	verleden tijd	voltooid deelwoord
fluisteren	fluisterde	gefluisterd
zwak -d	volledig

Werkwoord

fluisteren

1. inergatief spreken met gedempte stem

   • Zij fluisterden om de kinderen niet wakker te maken. 

   ▸ Als zij van eeuwigheid fluisterde, wist ze waarover ze het had. Ze had genoeg jurken voor alle feesten die zouden komen.

   ▸ ‘Dit is het,’ fluisterde ik opgewonden in het duister. Vandaag zou ik de woestijn intrekken, een dorre vlakte die mij totaal vreemd was. De adrenaline gierde door mijn lijf omdat, na meer dan een jaar voorbereiding, mijn trektocht van Mexico naar Canada eindelijk begon.

2. overgankelijk iets met gedempte stem zeggen

   • Het antwoord werd in zijn oor gefluisterd. 

Vertalingen

    1. spreken met gedempte stem   

Duits: flüstern (de) Engels: whisper (en) Frans: chuchoter (fr)

Italiaans: sussurrare (it) Portugees: sussurrar (pt) Spaans: susurrar (es), bisbisar (es), bisbisear (es), cuchichear (es)

Gangbaarheid

• Het woord fluisteren staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek uit 2013 van het Centrum voor Leesonderzoek werd "fluisteren" herkend door:

100 %	van de Nederlanders;
99 %	van de Vlamingen.

Meer informatie

• Zie Wikipedia voor meer informatie.