- Leenwoord uit het Latijn, in de betekenis van ‘tijdrekening, periode’ voor het eerst aangetroffen in het jaar 1824 [1]
era m/v
- een bijzonder lange tijd.
- De komst van de stoommachine maakte een eind aan de era van de driemaster.
era m/v/o
- (geologie) een geologisch tijdperk dat deel is van een eon en bestaat uit periodes of systemen.
85 % |
van de Nederlanders;
|
83 % |
van de Vlamingen.[2] |
era
- derde persoon enkelvoud tegenwoordige tijd (presente) van erar
- gebiedende wijs (bevestigend) tweede persoon enkelvoud tegenwoordige tijd (presente) van erar
era
- eerste persoon enkelvoud verleden tijd (pretérito imperfecto) van ser
- derde persoon enkelvoud verleden tijd (pretérito imperfecto) van ser