ediacarium
- Geluid: ediacarium (hulp, bestand)
- IPA: /ˌedijaˈkarijʏm/
- edi·a·ca·ri·um
- genoemd naar de Zuid-Australische Ediacaraheuvels met het achtervoegsel -ium, waar de geoloog Reg Sprigg in 1946 fossielen uit deze periode ontdekte; naam voorgesteld door W.B Harland en K.N. Herod in 1975 en in 2004 internationaal aanvaard door de ICS[1]
| enkelvoud | meervoud | |
|---|---|---|
| naamwoord | ediacarium | - |
| verkleinwoord | - | - |
het ediacarium o
- (geologie) geologisch tijdperk, derde en laatste periode van het neoproterozoïcum, van 635 tot 541 miljoen jaar geleden
- We hebben het hier over dieren uit de groep Fractofusus die zo’n 565 miljoen jaar geleden, in het geologische tijdperk ediacarium, de oceaanbodem bewoonden. [2]
- Ediacarium (In specialistische publicaties blijft volgens de Taalunie spelling met een hoofdletter mogelijk, zie hier.)
- De woordenlijst uit 2005 vermeldde alleen "ediacara".
- periode (geologie)
- neoproterozoïcum
- Zie Wikipedia voor meer informatie.
- ↑ Jenkins, R.F.J."'Ediacaran' as a name for the newly designated terminal Proterozoic period" in:Vickers-Rich, P. & P. Komarower (eds.)The Rise and Fall of the Ediacaran Biota (2007) Geological Society of London; ISBN 9781862392335; p. 137 e.v.; geraadpleegd 2016-01-23
- ↑ Verhaar, J."Oudste bewijs voor voortplanting gevonden" (4 augustus 2015) op website: kijkmagazine.nl; geraadpleegd 2016-01-24
- Het woord ediacarium staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.