een groep mensen die stelselmatig invloed probeert uit te oefenen op beleidsmakers en bij bestuursorganen
Veel meer belangstelling trok gisteren in ieder geval het vraaggesprek dat het populaire weekblad Dag Allemaal afdrukte met oud-premier Martens. Deze laat zich daarin onder andere zeer bitter uit over zijn gedwongen vertrek uit de Belgische politiek, over de politieke cultuur in België en over de macht van “drukkingsgroepen”. Bij het aantreden van het kabinet-Dehaene, begin vorig jaar, bleek er geen plaats meer te zijn voor Martens. Nooit eerder is een premier “op dergelijke brutale wijze” aan de kant geschoven, aldus Martens.[1]
De bewering over geheimdoenerij is bijna lachwekkend en puur populisme. De Europese Commissie en ikzelf doen er juist alles aan om de publieke opinie in de ganse Unie, bij elke stap uitvoerig te informeren waarover we onderhandelen, over wat kan en wat niet kan. We informeren geregeld de media en alle niet-gouvernementele organisaties en drukkingsgroepen van de civil society die zich aanmelden. Op de recentste vergadering waren 350 deelnemers aanwezig. Wie tot in de details het onderhandelingsproces wil opvolgen kan terecht op de speciale website http://ec.europa.eu/trade/policy/in-focus/ttip/. Maar, helaas, het enige wat we niet kunnen toelaten - en ik ben er zeker van dat het grootste deel van de Nederlanders dat volkomen begrijpt - is dat deze groepen mee aan de onderhandelingstafel zitten. Maar niet getreurd! We mogen niet vergeten dat zo'n vrijhandelsakkoord, eens het onderhandeld is, de instemming moet krijgen van zowel het Europese Parlement als van de lidstaten![2]
