een kap die over het hoofd wordt gezet om het sneller te drogen met warme lucht
„Ik heb hier alles wat een kapperszaak in de winkelstraat ook heeft”, zegt ze terwijl ze door haar salon kijkt. Alleen een dure droogkap ontbreekt. „Permanenten en watergolven doe ik niet. Dat heb ik op school zo vaak gedaan, dat ik het beu was. Die rolletjes indraaien en zo, niet mijn ding.”[2]
Vier euro kostte het apparaat, op een rommelmarkt in Duitsland. Een opblaasbare haardroogkap uit de jaren zeventig. Het oudere echtpaar dat 'm verkocht, bezwoer haar dat hij nog werkte. Maar Susanne Helmer was vooral geïnteresseerd in de verpakking. Eenmaal thuis bleef ze kijken naar de jonge vrouw die op de doos stond afgebeeld.[3]