• dis·si·den·tie
enkelvoud meervoud
naamwoord dissidentie dissidenties
verkleinwoord

de dissidentiev

  1. een standpunt dat strijdig is met de heersende opvattingen
    • „Dit is de realiteit in het huidige Rusland: elke vorm van dissidentie of afwijkende standpunten op alle terreinen van het politieke of sociale leven wordt onderdrukt”, zei John Dalhuisen van Amnesty. [2] 
    • Het 'Eerste Europees congres van de dissidentie' van het omstreden en onafhankelijke kamerlid Laurant Louis zou zondagmiddag in de Brusselse gemeente plaatsvinden. De controversiële Franse komiek Dieudonné was een van de genodigden. [3] 
83 % van de Nederlanders;
83 % van de Vlamingen.[4]