1. Een U-vormige kam die eind 19e eeuw werd gebruikt als sieraad in het haar.
  • U-vor·mig
  • afgeleid van U met het achtervoegsel -vormig, omdat U-vormig met U is samengesteld om zo een overeenkomst aan te geven met de vorm van de gedrukte U, wordt het met een hoofdletter U geschreven, volgens spellingregel 6.G gevolgd door een koppelteken [1] [2] [3]
stellend vergrotend overtreffend
onverbogen U-vormig U-vormiger U-vormigst
verbogen U-vormige U-vormigere U-vormigste
partitief U-vormigs U-vormigers -

U-vormig

  1. met twee evenwijdige langgerekte delen, die met een boog van 180° in elkaar overgaan; de vorm van een U hebbend
    • De damwand onderdelen waren U-vormig. 
     De Belgische architect Charles Vandenhove ontwierp vlakbij Schiphol dit woontorentje als bescheiden hoogtepunt naast een U-vormig wooncomplex met enorm grasveld in het midden. Vanuit de lucht gezien vormt het huis een losse punt boven de U.[4]
andere woorden met een hoofdletter die naar de vorm van die letter verwijst:
  1.   Weblink bron Gearchiveerde versie
    Commissie Spelling
    Technische Handleiding : Regels voor de officiële spelling van het Nederlands (oktober 2016), Nederlandse Taalunie, Den Haag, p. 112, kol.2 onder 10.15, punt 1
  2. Woordenboek der Nederlandsche taal (1864-2001).
  3. Woordenboek der Nederlandsche taal (1864-2001).
  4.   Weblink bron
    AK
    “Woontorentje” (7 november 2009) op nrc.nl